جنگ آغاز شده بود و امکانات ایران برای دفاع کم بود. کشورهای غرب و شرق با تحریم اقتصادی ایران و کمک به صدام جبهه سومی را برای ضربه زدن به ایران شکل داده بودند. حتی معمولی ترین تجهیزات دفاعی مثل سیم خاردار تحریم شد و این فشارها و دست خالی، جنگیدن را سخت می کرد.
به گزارش مادوند، با توجه به اینکه رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به‌مناسبت آغاز سال ۱۴۰۱ هجری شمسی، با تبریک عید نوروز و ایام ولادت حضرت بقیهالله الاعظم(عج) به ملت بزرگ ایران سال جدید را سال «تولید؛ دانش‌بنیان، اشتغال‌آفرین» نامگذاری کردند، مروری بر فعالیت‌های دانش بنیان جهاد سازندگی در عرصه دفاع دانش بنیان داریم.
جنگ آغاز شده بود و امکانات ایران برای دفاع کم بود. کشورهای غرب و شرق با تحریم اقتصادی ایران و کمک به صدام جبهه سومی را برای ضربه زدن به ایران شکل داده بودند. حتی معمولی ترین تجهیزات دفاعی مثل سیم خاردار تحریم شد و این فشارها و دست خالی، جنگیدن را سخت می کرد. ایران تمام توان خود را می بایست به کار بگیرد. جنگ نابرابر بود و قدرت نیروهای مقابل جای مقایسه را با نیروی نظامی ایران نمی گذاشت. وجود عبدالرحمن جزایری در آبادان عاملی بود تا همیشه تعدادی از داوطلبان از جزیره خارک و شهر گناوه در جهاد فارس حاضر باشند. این ها با کار در آب و دریا مهارت داشتند. اولین بار هم ساخت پل بشکه ای به ذهن او خطور کرد. چون در زادگاهشان بشکه های خالی را بهم می بستند و به عنوان یک شناور، کار تعمیرات لنج در دریا را به وسیله همین شناور انجام می دادند.
عبدالرحمن جزایری در همین رابطه روایت می‌کند: «ما یک پل بشکه‌ای روی رودخانه بهمنشیر ساختیم. جهاد اصفهان آمد آن را الگو قرار داد و یک پل بشکه ای بزرگتر از پل ما ساخت. پل ما فقط نفر عبور می داد که گذاشته بودیم تا زخمی ها را به دوش بکشند و از رودخانه عبور دهند، ولی برادران جهاد اصفهان کاری کرده بودند که یک وانت هم از رویش رد می شد. ما در هر ردیف دو تا بشکه در کنار هم گذاشته بودیم و آنها چهار تا بشکه گذاشتند.
نحوه ساخت پل بدین گونه بود که با استفاده از بشکه‌های خالی موجود در پالایشگاه آبادان، دو عدد بشکه ۲۲۰ لیتری را پس از اطمینان از سالم بودن ، درب آنها را بسته و به هم جوش می دادند. سپس یک محفظه فلزی را با نبشی که اندازه آن با اندازه طول و عرض بشکه ها برابر بود، ساخته و چهار لولای قوی را در چهار طرف این محفظه جوش می دادند.
به اندازه عرض رودخانه، سری چهار تایی ساخته شده و به وسیله لولاها به هم متصل می شدند و به وسیله سیم بکسل قوی به پایه هایی که به روش شمع کوبی در دو طرف رودخانه نصب شده بودند، متصل می شدند. وجود لولاها باعث می‌شد که پل در هنگام جذر و مد آب عکس العمل مناسب را نشان دهد. جهت همطراز شدن سطح بشکه ها نیز بر روی آنها تخته الوار قرار دادند. با نصب پل بشکه ای نفررو بر روی بهمنشیر، با ابتکار شهید مصطفی هزاردستان، پل بشکه ای با قابلیت تردد وسایل نقلیه روی بهمنشیر ساخته شد.»
سردار مرتضی قربانی از فرماندهان دوران دفاع مقدس در همین زمینه گفته است: «موقعی که مشکل عبور از بهمن شیر پیش آمد و ما وسیله ای نداشتیم، برادران جهاد فکر ساختن پل های بشکه ای به ذهنشان خطور کرد که کمک بسیار زیادی برای حمل و نقل نیروها و امکانات کرد.»
سردار محمدنبی رودکی می گوید: «اوایل جنگ نقش جهادسازندگی فارس در ایجاد و احداث پل روی رودخانه بهمنشیر که به پل بشکه ای معروف بود، فراموش نشدنی است.»
امیر سرلشکر حسین حسنی سعدی از فرماندهان ارتشی روایت می کند: «در آن زمان جهاد فارس و اصفهان، بسیار فعال بودند و خیلی خوب درخشیدند. جهاد فارس با مسئولیت آقای جزایری و جهاد اصفهان با مسئولیت آقای علی آبادی با ما در تماس بودند. با توجه به این وضعیت، یک نوآوری را انجام دادند. بچه های جهاد بشکه های خالی را از شرکت نفت آوردند. اینها را دو تا دو تا کنار هم قرار دادند و نبشی و آهن زیر آن انداختند و جوش دادند.
یک پل عبوری روی بهمنشیر ایجاد شد و بعد این پل را تقویت کردند. نفرات دیگر منتظر قایق نمی ماندند و از روی پل عبور می کردند. زدن پل برای نیروهای رزمی خیلی نویدبخش بود. از جهت پشتیبانی و تدارکات نیز مؤثر بود. خودروهای سبک ۱۰۶ و حامل سلاح و غیره برای پشتیبانی رزمندگان به راحتی از روی آن عبور می کردند. این نو آوری ممکن است کوچک باشد. اما در آن زمان و آن شرایط استثنائی و کمبود امکانات و ضیق وقت خیلی ارزش داشت.»
انتهای پیام
ثبت دیدگاه